Παλαιό; ή Νέο;

Δίλλημα δίχως αντίκρισμα. Τι να το κάνω το παλαιό εάν η φθορά του είναι ανεπανόρθωτη. Και τι να κάνω το νέο εάν είναι ελαττωματικό. Τι κερδίζει αυτός που βάζει αυτό το δίλλημα;

Κερδίζουν όσοι αποκλειστικά με αφορμή το νεαρό της ηλικίας και την εξωτερική τους εμφάνιση διεκδικούν μερίδιο εξουσίας από τον λαό. Και όταν στο μέλλον σε τυχόν λάθη τους λόγο ανικανότητά τους στην άσκηση της εξουσίας τους, θα το χρησιμοποιήσουν ως  άλλοθι για να καλύψουν τις αδυναμίες τους και να ζητήσουν για μια ακόμη φορά την επιείκεια του λαού. Είναι ένα ισχυρό ατού διαπραγματεύσης και διαβουλεύσης με την κοινωνία ειδικά όταν δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αναγκαστικά το Νέο που προτείνετε ως άφθαρτο και αμόλυντο είναι η επιλογή μονόδρομος προς την ελπίδα. «Ας δοκιμάσουμε και αυτόν, νέος είναι, δε ξέρεις τι μπορεί να κάνει; » η έκφραση των παλαιοτέρων σε ηλικία, αποδέχονται αναγκαστικά το νέο ως επιλογή αλλά πάντα με λίγη δόση αμφισβήτησης.

Η Νέα Δημοκρατία αναγκάστηκε - λόγο των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών επιλογών της στην διακυβέρνηση της χώρας και χάνοντας συνεχόμενα σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις από Το «ΝΕΟ» ή αν θέλετε από Την «ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ» (το νέο φέρνει πάντα ελπίδα, ΣΥΡΙΖΑ) - να ξεκινήσει την εκλογή του νέου πρόεδρου της. Ένα κομμάτι της δεξιάς παράταξης λοιπόν ξεκίνησε σοβαρές διεργασίες και διαβουλεύσεις τόσο από μέσα της με τον κομματικό μηχανισμό και τα μέλη της όσο και με όλη την κοινωνία. 

Και αυτό γιατί γίνετε τώρα; Γιατί η Νέα Δημοκρατία έχασε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Γιατί δεν εφάρμοσε την γνήσια Δεξιά πολιτική, απαρνήθηκε το πολιτικό θεσμικά ιδεολογικό της χώρο.

Και γιατί απαρνήθηκε την Δεξιά και τον λαό της; Γιατί νομίζοντας ότι με τις ιδέες, τις αξίες, και τις αρχές της Δεξιάς δε θα την επέλεγε ποτέ ο κόσμος στην εξουσία. Αποδέχτηκε με ευκολία φανταστικές πολιτικές ενοχές που τις φόρτωσε η αριστερά χωρίς να έχει διάθεση να τις αντικρούσει υποστηρίζοντας την δική της πολιτική ιδεολογία. Και όλα αυτά για να έχουν, γρήγορα, μερίδιο εξουσίας τα στελέχη της. Έκανε λυκοσυμμαχίες με πρόσωπα, κόμματα και οικονομικά συμφέροντα με μοναδικό σκοπό, την εξουσία για την εξουσία, και το κέρδος για το κέρδος. Η άσκηση εξουσίας της όμως δεν είχε ανταποδοτικά οφέλη προς την κοινωνία, άλλωστε ποτέ δεν ενδιέφερε αυτό τα στελέχη της. Στην καλή εποχή αποκόμιζαν προσωπικά οφέλη και στην κακή εποχή προσπαθούσαν για την διατήρηση και την επιβίωση τους. Η Νέα Δημοκρατία αρνήθηκε την ξεκάθαρη ματιά και τον ξεκάθαρό λόγο προς τον λαό.

Αυτά τα ζητήματα, αυτές οι πρακτικές, αυτές οι συμπεριφορές και νοοτροπίες των στελεχών της ΝΔ είναι το παλαιό, το καθεστωτικό, το αναχρονιστικό, το ξεπερασμένο και η οπισθοδρόμηση. Το παλαιό είναι όλοι αυτοί που εμπόδιζαν πάντα την ανάδειξη νέων δυνάμεων με σύγχρονες προδιαγραφές που θα εκσυγχρόνιζαν την Νέα Δημοκρατία και μέσα από αυτήν θα προσπαθούσαν για την θετική μετεξέλιξη της Ελληνικής Κοινωνίας στο σύγχρονο τρόπο ζωής του παγκοσμίως ανεπτυγμένου κόσμου. Το παλαιό είναι οι εκφραστές του κέντρου και ο μεσαίος χώρος «το τίποτα πολιτικά», «το τίποτα ιδεολογικά». Το Παλαιό είναι η αριστερή δημαγωγία με τον λαϊκισμό της, ο νεοφιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός. Το παλαιό είναι οι στείροι συμβιβασμοί και η μετριότητα των βολεμένων και του βολέματος μεταξύ ανομοιογενή πολιτικών και κομμάτων, προσώπων και θέσεων. Το Νέο είναι ζωή, είναι αγώνας, είναι αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, δε συμβιβάζεται, δε βολεύετε. Το Παλαιό και το Νέο δεν εκφράζεται από την ηλικία, το καλλίγραμμο σώμα και την ομορφιά των χαρακτηριστικών ενός προσώπου, αλλά από τον τρόπο ζωής, από τις ιδέες, τις αρχές, και τις αξίες που είναι πάντα ωφέλιμες για το σύνολο του λαού και της πατρίδος. Η λαϊκή δεξιά με ιδεολογικό και προγραμματικό πρόσημο τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, ήταν, είναι, και θα είναι πάντα το πολιτικό μοντέλο που σε κάθε εποχή είναι το πραγματικά Νέο για όλο τον κόσμο. Η Δεξιά είναι η αναγκαία εφαρμοσμένη άσκηση πολιτικής εξουσίας Η Δεξιά είναι η μόνη πολιτική που έχει δικαιωθεί παγκοσμίως από όλους τους λαούς.