Η σύγχρονη ΔΕΞΙΑ μετά τα Μνημόνια.

Αυτή την στιγμή η ΔΕΞΙΑ περνάει κρίση. Περνάει κρίση, γιατί και αυτή, μαζί με τους πολιτικά εκφραστές της, είναι υπεύθυνη για την δημιουργία της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που περνάει ο ελληνικός λαός και η Ελλάδα. Εκτός αυτού, διαπιστωμένα, υπάρχει κρίση και στην αδυναμία εύρεσης ηγέτη της. Πριν όμως αναδείξη τον ηγέτη της, επιβάλλετε να προχωρήσει σε ένα δημόσιο διάλογο με την κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς.

Πρέπει να γίνει ένα ανοικτό συνέδριο παραταξιακό και να απευθύνεται σε όλα τα πολιτικά τμήματα έκφρασης της δεξιάς, εκτός των νεοφιλελευθέρων του μεταρρυθμιστικού κέντρου.

Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει πολιτικά και ιδεολογικά, η επανασύσταση, ο επαναπροσδιορισμός, η αναδιοργάνωση, η επανατοποθέτηση της Δεξιάς Παράταξης, σε υγείες βάση. Η διάσπαση, η σύγχυση ιδεών και απόψεων, και η κυβερνητική άσκηση εξουσίας από την σημερινή ΝΔ έφερε την αμφισβήτηση από τον λαό προς τη δεξιά παράταξη ως ηγεμόνα εξουσίας. Αυτοί που έφεραν σε αυτό το σημείο την παράταξη έχουν ευθύνη απέναντι στην πατρίδα, στον λαό της και στην ιστορία της παράταξης. Η άρνηση εφαρμογής της σύγχρονης ριζοσπαστικής φιλελεύθερης πολιτικής, η άρνηση της ιδεολογικής της υπόστασης, έκφρασης του αστικού χώρου και η υιοθέτηση νεοφιλελευθέρων πολιτικών στην άσκηση κυβερνητικής εξουσίας, είναι τα αίτια που έφεραν την δεξιά παράταξη σε αυτή την αρνητική πολιτικά θέση.

Η επικράτηση, στο Δεξιό πολιτικό χώρο, των αυτοαποκαλούμενων νεοφιλελεύθερων κεντρώων, άναρχο-κουμουνιστό-σοσιαλιστων, γυρολόγων, καθεστωτικών, των οικονομικών συμφερόντων έσω και έξω από την χώρα, οι οποίοι, εσκεμμένα, κατηγορούσαν συνεχώς, ως κρατιστές όλη την αστική τάξη, την αστική δημοκρατία και την ελληνική κοινωνία, προσπάθησαν και επέβαλλαν δια μέσου του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού που εκπροσωπούσε η δεξιά, τον «εκλεκτικισμένο φιλελευθερισμό» (νεοφιλελευθερισμό). Στόχος η διάλυση του αστικού κράτους, η διάλυση της αστικής κοινωνίας, η διάλυση της αστικής δημοκρατίας. Σκοπός το συνεχόμενο κέρδος της οικονομικής ελίτ μαζί με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό χωρίς κοινωνικό πρόσημό. Αυτοί, λοιπόν, με την πολιτική τους έφεραν τον αφανισμό του αστικού κράτους, της αστικής τάξης και της αστικής δημοκρατίας.

Η απουσία εκπροσωπήσεις της πραγματικής Δεξιάς εδώ και καιρό είναι εμφανείς πλέον στο λαό. Είναι ανάγκη της κοινωνίας η ηγεμονία της πραγματικής Δεξιάς στην εξουσία. Μια νέα αρχή πρέπει να ξεκινήσει στην Δεξιά Παράταξη, να γίνει ένας πολιτικά ζωντανός οργανισμός ώστε να εκφράζει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού τις αγωνίες, τις ελπίδες του και να δίνει προοπτική στο μέλλον του.

«Αναγκαίο καλό» η κάθαρση της Δεξιάς παράταξης από όλους αυτούς τους (νεοφιλελεύθερους κ.λ.) εχθρούς του σύγχρονου φιλελευθερισμού και της αστικής υπόστασης της. Σημαντική ακόμη είναι η ανάγκη να προσδιορίσει τον πολιτικά εχθρό της, που είναι ο Νεοφιλελευθερισμός.

Να βάλει ένα τέλος στην ποικιλοτρόπως ταλαιπωρία της ιδεολογίας της από τους  αυτοαποκαλούμενους «νεοφιλελεύθερους». Η ξεκάθαρη ματιά και ο ξεκάθαρός λόγος πρέπει να είναι η αξιοπιστία στην έλλειψη εμπιστοσύνης που υπάρχει σήμερα από τον λαό. Επιστροφή στις ρίζες και τις αρχές τις Δεξιάς.

Στοιχείο πρωτεύων η κοινωνική διάσταση της πολιτικής της. «Η πολιτική οφείλει να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο». Η πεποίθηση των διανοουμένων του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού (Κ. Τσάτσο, Π. Κανελλόπουλο, Ξ. Ζολώτα, Π. Παπαληγούρα, αλλά και τον Γ. Θεοτοκά κ.ά.).

Να έχει ως πρότυπο, την εφαρμογή πολιτικής «της κοινής λογικής» του πρεσβύτερου Κ. Καραμανλή. Την εξασφάλιση «ομοίων δυνατοτήτων προόδου για όλους», δηλαδή η ισότητα ευκαιριών, αλλά και η συγκρότηση ενός κράτους ικανού να λειτουργεί σοβαρά. Δυνατότητα έμφασης στην παραγωγή πολιτικής, επιλογή των καλύτερων για να στελεχώσουν το κράτος, με την προϋπόθεση πάντως ότι θα αποδέχονται τους βασικούς στόχους του κυβερνητικού προγράμματος.

Μετά τις διαδοχικές καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων που επηρέασαν με τις αρνητικές επιπτώσεις τους το αστικό κράτος, την αστική τάξη και την αστική δημοκρατία, ήρθε η ώρα, η Δεξιά παράταξη με την σύγχρονη φιλελεύθερη ιδεολογία της, να στηρίξει και να εκφράσει πολιτικά ξανά την αστική της υπόσταση. 

Είναι, ανάγκη η Σύγχρονη Δεξιά να αναπροσαρμόσει τη πολιτική της προς όφελος του λαού και της πατρίδος. Ο σύγχρονος ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός έχει τη δυνατότητα της προσαρμογής του σε πραγματικές συνθήκες και καταστάσεις, προσαρμοσμένη στα ελληνικά δεδομένα, δείχνοντας το δρόμο εξόδου από το αδιέξοδο των Μνημονίων. Ο σύγχρονος ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός πρέπει να είναι η συνέχεια της ιστορίας του, των επιτευγμάτων του, πρακτικών και πνευματικών. Η σύγχρονη Δεξιά παράταξη υποχρεούται να δείξει τα βήματα της επόμενης διακυβέρνησης της, αυτή που θα οδηγήσει τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα μετά τα Μνημόνια, χωρίς νέα Μνημόνια.