Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός

Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός ξεκίνησε με την αυγή του 20ου αιώνα και εν μέσω 2 παγκοσμίων πολέμων αλλά και μεγάλων οικονομικών κρίσεων, εδραιώθηκε μετά το τέλος του Β'ΠΠ. Οι σύγχρονοι φιλελεύθεροι πιστεύουν ότι η διαχείριση της οικονομίας, παρόμοια με την κοινωνική πρόνοια, προάγει την ευημερία και την αρμονία της κοινωνίας των πολιτών. Υποστηρίζουν το κράτος πρόνοιας με βάση την αρχή των ίσων ευκαιριών. Αν τυχόν ορισμένα άτομα ή ομάδες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση λόγω των κοινωνικών περιστάσεων, τότε το κράτος έχει την κοινωνική ευθύνη να περιορίσει ή να εξαλείψει τα μειονεκτήματα που αντιμετωπίζουν. Αυτή ακριβώς η ευθύνη αντικατοπτρίζεται στη ανάπτυξη των θεσμών του κράτους πρόνοιας. Μια τέτοια επέκταση των ευθυνών της κυβέρνησης δεν επάγεται ωστόσο τη συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά μάλλον τη διεύρυνσή τους. Οι πολίτες εξασφαλίζουν ένα φάσμα κοινωνικών δικαιωμάτων ή δικαιωμάτων προνοίας, όπως είναι το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην παιδεία και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή στέγαση. Ο σύγχρονος φιλελεύθερος δεν αποδέχεται ότι το άτομο δικαιούται απόλυτη ελευθερία. Αν η ελευθερία είναι απεριόριστη, τότε μπορεί να γίνει «ασυδοσία», δηλαδή δικαίωμα κακομεταχείρισης των άλλων.

Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός για τον 21° αιώνα

Βασικές Αρχές και Αξίες

·                 Άνθρωπος: όλοι η άνθρωποι γεννιούνται, ηθικά ίσοι

·       Κοινωνία: η φιλελεύθερη κοινωνία εγγυάται την καθολική αποδοχή και την πρόσβαση όλων στα δημόσια αγαθά.

·      Κυβέρνηση: η φιλελεύθερη κυβέρνηση και οι θεσμοί της διασφαλίζουν τις ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα.

·   Διεθνείς σχέσεις: Παγκόσμια ειρήνη και ευημερία είναι οι αρχές του διεθνολογικού φιλελευθερισμού.  

·             Ελευθερία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη είναι οι κατευθυντήριες αρχές κάθε φιλελεύθερης πολιτικής τόσο σε ατομικό-κρατικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

·     Ο ρόλος της ιδιοκτησίας, με την ευρεία της έννοια (ελευ­θερία, ζωή, υλικά αγαθά), αποτελεί έναν από τους βασι­κούς πυλώνες της φιλελεύθερης κοσμοαντίληψης.

·         Η αμφισβήτηση της αυθεντίας, ο σεβασμός των μειoψηφιών και πάνω από όλα η αρχή της ανεκτικότητας ενσαρκώνουν τον κυματοθραύστη κάθε υπονόμευσης του φιλελεύθερου επιχειρήματος.

·  Η αγορά και η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι και θα παραμείνουν οι στυλοβάτες της φιλελεύθερης σκέψης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επιδέχονται κριτικής και βελτιώσεων.

·    Ο γνωσιολογικός ορθολογισμός, η πίστη στην πρόοδο και το κριτικό πνεύμα συνθέτουν το σκληρό πυρήνα της φιλελεύθερης κουλτούρας.

ΠΗΓΉ: Μακρής_Σύγχρονος Φιλελευθερισμός