Νέα Δεξιά

Η Νέα Δεξιά αντιπροσωπεύει μία αλλαγή πλεύσης στη συντηρητική σκέψη, ένα είδος αντεπανάστασης ενάντια τόσο στη μεταπολεμική στροφή προς τον κρατικό παρεμβατισμό όσο και στη διάδοση φιλελεύθερων ή προοδευτικών κοινωνικών αξιών.

Οι ιδέες της Νέας Δεξιάς μπορούν να αναχθούν στη δεκαετία του 1970 και ειδικότερα σ' ένα συνδυασμό της φαινομενικής αποτυχίας της κεϋνσιανής σοσιαλδημοκρατίας, την οποία σηματοδότησε το τέλος του μεταπολεμικού μπουμ, με την αυξανόμενη ανησυχία για την κοινωνική αποσύνθεση και την υποχοίρηση της αυθεντίας.

Τέτοιου είδους ιδέες βρήκαν μεγαλύτερη απήχηση στη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, όπου πήραν σάρκα και οστά κατά τη δεκαετία του 1980, με τη μορφή του θατσερισμού και του ρηγκανισμού αντίστοιχα. Γνώρισαν επίσης ευρύτερη -ακόμα και παγκόσμια- επιρροή, στο βαθμό που επέφεραν μια γενική στροφή από μορφές οργάνωσης με άξονα το κράτος σε άλλες με άξονα την αγορά.

Εντούτοις, η Νέα Δεξιά δεν αποτελεί τόσο μια συνεκτική και συστηματική φιλοσοφία όσο ένα εγχείρημα να συγκεραστούν δύο διαφορετικές παραδόσεις, που συνήθως ορίζονται, ως «νεοφιλελευθερισμός» και «νεοσυντηρητισμός». Μολονότι υπάρχει πολιτική και ιδεολογική ένταση ανάμεσα τους, μπορούν να συνδυαστούν υπό το στόχο ενός ισχυρού αλλά ελάχιστου κράτους: όπως το έθεσε ο Andrew Gamble (1981), «η ελεύθερη οικονομία και το ισχυρό κράτος».